در میان بسیاری از عوامل رژیمی که برای خواص شیمیایی پیشگیری کننده در برابر سرطان پروستات (PCa) بررسی شده اند، چای سبز و پلی فنول های سازنده آن (GTP) توجه زیادی را به خود جلب کرده است.
یک کارآزمایی فاز دوم در بیماران مبتلا به سرطان پروستات مستقل از آندروژن برای بررسی اثرات ضد سرطانی چای سبز انجام شد.
چهل و دو بیمار بدون علامت که افزایش پیشرونده آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) را با هورمون درمانی نشان داده بودند مورد بررسی قرار گرفتند.
شش گرم چای زرین شمال در روز به صورت خوراکی در 6 دوز منقسم به بیماران داده شد و هر دوز حاوی 100 کالری و 46 میلی گرم کافئین بود. کاهش بیش از یا مساوی 50 درصد در مقدار پایه PSA در یک بیمار اتفاق افتاد و بیش از 2 ماه ادامه پیدا نکرد.
میانگین تغییر در مقدار PSA در پایان ماه اول 43 درصد افزایش یافت. سمیت درجه 1 یا 2 چای سبز در 69٪ بیماران همراه با سمیت درجه 3 و یک قسمت از سمیت درجه 4 رخ داد.
در هانگژو، جنوب شرقی چین، یک مطالعه مورد-شاهدی در 130 بیمار مبتلا به آدنوکارسینوم پروستات تایید شده از نظر بافت شناسی انجام شد.
خطر ابتلا به PCa با افزایش دفعات، مدت و مقدار مصرف چای سبز کاهش یافت و روابط دوز-پاسخ قابل توجهی وجود داشت که نشان دهنده اثرات پیشگیرانه چای سبز است.
اثربخشی کپسول های چای سبز بر روی بیماران مبتلا به سرطان پروستات مقاوم به درمان هورمونی (HRPCa) توسط Choan و همکاران آزمایش شد.
اثربخشی چای سبز، تجویز شده به عنوان یک فرمول مکمل جایگزین بر روی HRPCa آزمایش شد. PSA نقطه پایانی اولیه و تخمین‌ها پس از حداقل 2 ماه درمان بود.
مشخص شد که 12 بیمار حداقل یک عارضه جانبی را از بین 19 بیمار ثبت نام شده در مطالعه گزارش کردند. حداقل 2 ماه درمان توسط 4 بیمار تکمیل نشد و 15 بیمار حداقل 2 ماه درمان را تکمیل کردند.
طی 2 ماه پس از شروع درمان، بیماری پیشرونده در 9 مورد از این بیماران مشاهده شد و 6 بیمار پس از 1 تا 4 ماه درمان بیشتر به آن مبتلا شدند.
بنابراین، بر اساس نتایج این مطالعه، این نتیجه حاصل شد که چای سبز دارای حداقل فعالیت بالینی در برابر HRPCa است. در داوطلبان نئوپلازی داخل اپیتلیال پروستات درجه بالا، یک کارآزمایی بالینی برای ارزیابی ایمنی و اثربخشی کاتچین‌های چای سبز برای پیشگیری شیمیایی از PCa انجام شد.
