تحقیقات سویا پیچیده است زیرا تنوع قابل توجهی در مواجهه با ایزوفلاون در میان افرادی که به عنوان مصرف کنندگان سویا طبقه بندی می شوند وجود دارد.
عوامل زراعی (مانند رقم سویا عمده دامی و شرایط محیطی که محصول تحت آن رشد کرده است) بر مشخصات ایزوفلاون غذا تأثیر میگذارد، همانطور که بر روش فرآوری غذای سویا تأثیر میگذارد. علاوه بر این، این واقعیت که بیشتر ایزوفلاون های موجود در مواد غذایی به قند متصل می شوند، بر نحوه هضم آنها تأثیر می گذارد.
هنگامی که جنیستین وارد دستگاه گوارش می شود، قند خود را آزاد می کند و به جنیستین “آزاد” تبدیل می شود. مقداری از این جنستئین آزاد جذب می شود.
با این حال، بیشتر به گلوکورونیدها یا سولفاتها، شکلهای در گردش اولیه جنستئین، که فعالیت بیولوژیکی کم یا بدون فعالیت بیولوژیکی دارند، دوباره کونژوگه میشوند. فقط مقدار بسیار کمی از جنستئین آزاد از کونژوگاسیون توسط کبد فرار می کند و به آن شکل در گردش است.
“مردم باید بدانند که همانطور که در سویا و سایر محصولات گیاهی دیده می شود، جنیستین ترکیبی است که در آنجا وجود دارد. مایکل شلبی، مدیر مرکز ارزیابی خطرات تولید مثل انسان در برنامه ملی سم شناسی، می گوید: مقدار جنستئین واقعی بسیار کم است، یک درصد یا کمتر. استثناهای کلیدی محصولات تخمیری مانند میسو و تمپه هستند که ممکن است تا 40 درصد جنیستئین آزاد داشته باشند.
چندین محقق می گویند که پی بردن به فارماکوکینتیک جنیستین و جنیستین یک بخش حیاتی از اطلاعات گم شده است. جفرسون میگوید: مسئله این است که بفهمیم چه مقدار جنیستین در دستگاه گوارش به جنیستین تبدیل میشود، و این اطلاعات شناخته شده نیست.
فکر نمیکنم سالها پیش، زمانی که برخی از آزمایشهای حیوانی شروع شد، بسیاری از اینها فهمیده شد، و در آن زمان ما درک روشنی از متابولیسم و سرنوشت این مواد شیمیایی نداشتیم.
ما بهترین تلاش خود را به عنوان یک جامعه انجام دادیم تا از ترکیبی استفاده کنیم که فکر میکردیم همان چیزی است که باید به آن نگاه کنیم. من فکر میکنم این نوع دادههای اولیه عالی به ما داده است، جایی که میدانیم این ترکیبات میتوانند اثرات تولید مثلی و رشدی ایجاد کنند.