وقتی دانه های نخود سبز زشک خود را خریداری می کنید، چندین دسته را انتخاب خواهید کرد: نخود پوستی، نخود برفی، نخود فرنگی ترد و نخود سوپ.
نخود جعفری نیز وجود دارد. گیاهان کوتوله یا بالارونده هستند. غلاف ها می توانند سبز، زرد یا بنفش باشند و نخودها زرد، سبز، قهوه ای، بژ یا سیاه هستند.
صاف یا چروکیده هستند. به طور کلی، هر چه نخودها هنگام خشک شدن چروک بیشتری داشته باشند، شیرین تر هستند.
در طول دوره قرون وسطی، نخود در اروپا به صورت غلات کامل مصرف می شد یا از پوسته آن جدا می شد و در سوپ، فرنی یا آرد به شکل نان سیاه پخته می شد و سپس با آرد غلات همراه بود.
بعدها، مد “پتی پویس” که در دربار لویی چهاردهم راه اندازی شد، موفقیت خیره کننده ای بود و در تمام کشورهای جهان در میان لایه های ثروتمند جمعیت گسترش یافت، قبل از اینکه در قرن بیستم به “نخود فرنگی کنسرو شده” در دسترس تبدیل شود. از تمام بودجه ها
نکته: “نخود برفی” متعلق به همان گونه است اینها غلاف هایی هستند که قبل از تشکیل دانه ها هنوز مسطح هستند، با انواع خاصی بدون “پوست”. امروزه با بیش از 10 میلیون تن، نخود خشک پس از سویا و لوبیا، رتبه سوم را در بین حبوبات غلات دارد، بدون توجه به 16 میلیون تن “نخود” که قبل از بلوغ برداشت شده است.
نخود پروتئینی با تنوع خود می درخشد. تنوع شکل ها و رنگ های آن به همان اندازه ویژگی ها را نشان می دهد.
نخودهایی با لپه های زرد، سبز یا به ندرت صورتی، پوشیده شده با پوششی شفاف یا مرمری با رنگ های قهوه ای، قرمز یا سبز زیتونی وجود دارد. دانه های آن گرد و صاف یا برآمدگی یا چروکیده است.
این تنوع و سادگی کشت آن در یک باغ سبزی به گرگور مندل اجازه داد تا آزمایشاتی را انجام دهد که پایه های ژنتیک مدرن را در حدود سال 1860 بنا نهاد.
